Op vrijdag 3 januari vloog ik met Cathay Pacific via Hong Kong naar Manilla.
Bij Cathay Pacific mag ik extra bagage meenemen. Namens HCCP hartelijk dank.
In het vliegtuig heb ik gezellig gepraat met een prettige medepassagier, waardoor ik pas in slaap viel, toen de vlucht al half voorbij was.
In Hong Kong 2 uur overstaptijd. De vlucht naar Manilla ging ook voorspoedig.
Een taxichauffeur bracht me naar New World, waar ik hartelijk werd ontvangen.
Met deze mensen heb ik een fijne band opgebouwd.
Zondag 5 januari heb ik geluncht bij vrienden, daar werd al over het Coronavirus gesproken, dat uit Wuhan (China) komt, waar al veel mensen zijn overleden.
Volgens mij waren de mensen, die overleden zijn, al ziek.
Nu heb ik nog een week om alles op te starten om 5 containers te ontvangen en zorgen dat ze met vrachtwagens op de juiste plaats komen.
Op 9 januari barst de Taal-vulkaan uit, die veel as spuugt. Hierdoor moet ik in Manilla binnen blijven.
Dat wordt lastig omdat er 3 containers naar Batangas moeten.
Container nr 4 gaat naar de provincie Quezon. Herin zitten 48 ziekenhuisbedden, die we in Heerenveen gekregen hebben van Vidotrans.
24 bedden gaan naar Leyte(Javier). De andere container gaat naar 2 “poor hospitals” in de bergen.
12 januari komt het Corona-virus de Filippijnen binnen.
Brandweer en militairen spuiten straten schoon met desinfecterend middel.
Ook kantoren, restaurants, winkels en ziekenhuizen worden gedesinfecteerd met een rugspuit. Er wordt over gepraat dat de regering het luchtruim wil sluiten.
20 januari krijg ik bericht van Cathay Pacific dat alle vluchten naar Manilla en Amsterdam per 1 februari geannuleerd worden. Dus ik kan niet meer naar huis.
Nu moet ik aan het werk om 5 containers op de plaats van bestemming te krijgen.
Gelukkig kwamen 2 containers wat later aan, waardoor het gemakkelijker werken was.
Bij elke container staat iemand van de douane om te controleren, wat eigenlijk niet prettig is.
6 februari maak ik plannen om nar huis te gaan, maar er moeten nog 2 containers komen.
Deze komen 10 februari vrij. Hier had ik veel zorgen over. Vrachtauto’s brengen de kisten, dozen en bedden naar Leyte. Ik ga nu naar Leyte om alles uit te delen, sponsorkinderen en gezinnen te bezoeken. Van het geld, dat ik gekregen heb, ga ik voedsel en rijst te kopen om pakketten voor arme gezinnen te maken. Er is veel armoede, want ook nu zijn de arme mensen weer de dupe van de crisis. Ze zijn erg dankbaar voor de hulp en ik ga naar de burgemeester of gouverneur om te praten, hoe deze mensen geholpen kunnen worden. Wij proberen de arme mensen weer een toekomst te geven. Voor 65 euro per jaar geef je deze kinderen de mogelijk om naar school te gaan.
Vervolgens zijn we naar BRGY (Leyte) gegaan om kleding, schoenen, speelgoed en kinderwagens uit te delen. Van 650 families mag 1 persoon om spullen op te halen.
Ook is er een bijeenkomst geweest met alle sponsorkinderen met hun ouders en de burgemeester.
Na 2 weken in Leyte ben ik terug gegaan naar New World in Manilla. Toen ik de sleutel op ging halen, werd eerst de temperatuur opgenomen en moest ik een gezondheidsverklaring afgeven.
In New World ben ik 3 dagen bezig geweest om spullen voor Camiguin (Cebu) bij elkaar te zoeken.
Hier ga ik ook sponsorkinderen bezoeken en voedsel en rijst brengen.
Ik vertrok om 3 uur ’s nachts naar Cebu, vandaar met een klein vliegtuigje naar Camiguin.
Ook hier moest ik weer een gezondheidsverklaring afgeven, wat veel tijd nam.
Gelukkig kwam de chauffeur om mij naar het huis van de Gouverneur te brengen.
Ik ben 7 dagen in Camiguin geweest en de mensen van de DSW (Sociale Dienst) waren heel verbaasd om te zien wat wij allemaal deden. Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt.
Zaterdag een ontmoeting met de sponsorkinderen en hun ouders, wat erg gezellig was.
Zondag een rustdag. Maandag naar een verschrikkelijk arm gezien om te kijken, wat daar gedaan kon worden.
Dinsdag terug naar Manilla, waar ik op mijn kamer moest blijven. Ik heb gebeld om te vragen of ik naar huis kon, maar men zei, dat ik veilig was. Gelukkig had ik de Visa al in mijn paspoort. Medio maart kreeg ik een berichtje van Daffie, dat er zaterdag 21 maart om 22 uur een vliegtuig van de KLM naar Amsterdam ging. Toen ik naar de luchthaven ging, moest men eerst toestemming vragen om mij weg te brengen.
Zo kwam ik in de stilte thuis en moest ik 2 weken in quarantaine. Bovendien was het voor mij erg koud.
Truus Schoorlemmer